1. Goedkoop 

DNS.be is één van de meest gewaardeerde, best lopende TLD-operators. Het agentschap blink uit in stabiliteit en efficientie, wat op waardering kan rekenen van binnen- en buitenlandse operators (DNS.be verzilvert superscore). Met een relatief klein team wordt de .be zone beheerd. Terwijl de prijzen van .com en andere domeinen stijgen, zijn de belgische domeinnamen nog nooit gestegen en blijven deze de laatste jaren stabiel.

2. Welke Chinezen? 

Het doel is nobel. De overheid wil tegengaan dat een Chinees een .be webshop kan bouwen en namaakgoederen kan verhandelen. De cijfers leren ons iets anders. 

Er zijn momenteel 3% van de .be namen buiten de EU geregistreerd en daarvan zijn er maar 0.01% in Chinese handen. En om eerlijk te zijn: als een Chinees wil sjoemelen zal hij zich wel een weg banen door zich bv te registeren via Spanje. 

In een recente, internationale, door Interpol en de Amerikaanse overheid gesteunde actie tegen namaakwebsites was welgeteld één .be naam betrokken. Deze naam was geregistreerd op een bestaand Duits adres en zou ook met de nieuwe regels legaal zijn.

3. Multinationals 

Wie wel getroffen wordt met deze nieuwe regels zijn de grote, internationale bedrijven die domeinen klasseren onder "intellectuele eigendommen". De registraties worden vaak op naam van het Amerikaanse hoofdkwartier vastgelegd, of hun Europese "intellectual property" tak in bv Zwitserland.

Een snelle steekproef van de top-10 van de Fortune 500 leert ons dat bijna alle .be namen zijn geregistreerd op het Amerikaanse of Zwitserse hoofdkwartier. Het kan toch niet de bedoeling zijn om een internationale speler de toegang tot de .be markt moeilijker te maken?

4. Grotere rompslomp 

Volgens de bron van Datanews zou elke commerciële website onder een .be domein een soort "verklaring" moeten invullen over haar activiteiten. Dit doet herinneringen terugkomen naar de begindagen van DNS.be, waarbij professor Verbaeten een fax kreeg voor elke registratie. Deze papiermolen werd in 2000 afgevoerd als een van de eersten binnen de Europese Unie. Ook onze buurlanden hebben de laatste jaren het verplichte papierwerk bij het registreren van een domeinnaam tot 0 herleid.

Dit leidt trouwens tot onduidelijkheden:
- Wie wel en wie niet? De bakker op de hoek met een informatieve site is namelijk ook een KMO en moet ook het papierwerk leveren.
- Wat levert het op? Waarvoor dienen de papieren? Is het een "melding" of een "goedkeurings-aanvraag"?

Qua administratieve vereenvoudiging is dit natuurlijk een stap terug. De tijd om een aanvraag af te handelen gaat van enkele seconden naar enkele dagen gaan en dan denken we nog niet aan de kost voor opslag, afhandeling en communicatie.

5. Kostenplaatje 

Het extra papierwerk en de extra controle zal de KMO en de consument in België niet helpen. Integendeel. De registrars moeten extra kosten maken, DNS.be zal extra personeel moeten inzetten, systemen moeten aangepast worden enz... Het eerste effect is dat dit zorgt voor een prijsstijging van de .be namen.

6. Minder fraude?

Hoewel ongeveer alle buurlanden hun regels versoepelen, zijn er landen waar nog een beperking is op wie een naam kan registreren. Tenzij landen waar de regels enorm strikt zijn, zoals in Finland waar je een geregistreerde merknaam moet hebben, is niet minder fraude.

Door de eerder lichte eis van Europees inwoner te zijn, wordt de drempel niet hoog genoeg om effectief fraudeurs af te schrikken. Elke registrar voorziet voor plaatsgebonden registraties meestal trustee-services in de vorm van postbusadressen of advocaten die voor u optreden als tussenpersoon. We zien dit fenomeen bij elke andere TLD-operator die een dergelijke restrictie oplegt, maar dit vrij los doet.

7. Alles in handen van de overheid

In eender welke vorm is dit een gevaarlijk precedent. DNS.be is momenteel onafhankelijk onder de vorm van een VZW en staat onder onder "toezicht" van ICANN en IANA, de internationale structuren die alles besturen wat met domeinnamen en DNS te maken heeft.

DNS.be heeft zelf adviesorganen opgericht, waar de agenten DNS.be bijstaat in hun keuzes. Zo zetelt Frank voor Openminds in de agenten-advies-raad. Wanneer nu zou blijken dat DNS.be door de wetgever de regels moet aanpassen, stelt dat de deur open naar verdere controle en het verlies van neutraliteit. De stap naar politieke benoemingen in de board, complexere technische opzet door allerlei uitzonderingen, hogere kosten, ... is dan niet meer veraf.

Conclusie

Volgens Openminds is dit het omgekeerde van wat er moet gebeuren in de relatie tussen telecom-sector en de overheid. DNS.be is een toonbeeld van efficiëntie, de registry verloopt vlot, de technische uitwerking is prima, en vele andere registries zouden een voorbeeld moeten nemen aan DNS.be. Om daar nu in te grijpen en de laatste 10 jaar progressie ongedaan te maken door regels op te leggen is onzinnig. Het feit dat de regels dan nog eens het oorspronkelijke probleem niet gaan oplossen, maakt het des te erger.