De laatste 2-3 jaar is er heel wat te doen rond het zogenaamde ‘intrapreneurship'. U weet wel, werknemers met een ondernemersgeest, die het als hun taak zien om ‘start-ups' te creëren binnenin bestaande bedrijven – of tenminste startup-technieken te gebruiken om nieuwe ideeën te implementeren in deze bedrijven.

Toegegeven, het hoongelach van echte entrepreneurs klinkt me niet onredelijk. Hun meest voorkomende kritiek op het intrapreneurship luidt:

  • Echte entrepreneurs nemen vaak zelf financiële risico's. Hiertegenover baden –bezoldigde- intrapreneurs in een comfortabele financiële zekerheid.
  • Echte entrepreneurs bouwen hun business steen per steen zelf op, terwijl intrapreneurs van diensten en ondersteuning van hun bedrijf genieten.
  • Echte entrepreneurs zijn gedreven door hun droom, hun visie. Gezien de droom en visie bij intrapreneurs uiteindelijk hun werkgever zal baten, zou dit bij hen niet zo sterk zijn als bij entrepreneurs.

Allemaal goede argumenten. Maar stel: je bent 28, je hebt een paar jaar professionele ervaring bij een bedrijf, maar het kriebelt om zelf iets op te starten. Zelf van A tot Z de touwtjes in handen te hebben om jouw –uiteraard briljante- idee te ontwikkelen naar het evenbeeld van jouw visie. Zèlf verantwoordelijk te zijn voor de problemen die opborrelen, ze zèlf op te lossen, zèlf te vechten voor de overleving ervan, en uiteindelijk zèlf de vruchten te plukken van het succes dat onvermijdelijk zal komen.
Anderzijds, je hebt een of twee kids die nog in de kribbe zitten, je hebt een huis gebouwd dat je niet op het spel wil zetten, je wil de vrijheid genieten om enkele weken per jaar exotische plekken te verkennen, en je hebt een aantal niet noodzakelijk dure, maar toch  geldverslindende hobby's.

Dan heb je de keuze:

(1) je onderdrukt je ondernemersmentaliteit, werkt hard van 9 tot 5, en probeer daarnaast alle dingen te doen die je leuk vindt, maar los van je werk (that's so generation babyboomers),

(2) je probeert beide een beetje te combineren, door misschien wat dingen uit te testen buiten je werk, of door voortdurend te proberen nieuwe ideeën en initiatieven in het bedrijf te ontwikkelen (that's so GenX), of je neemt het risico en wordt uiteindelijk gewoonweg entrepreneur (that's so… eeehm…).

Bestaat er iets tussenin? 

Ja dus: intrapreneurs. Laten we eerlijk zijn, het is slechts een nieuwe term voor een fenomeen dat al even oud is als het ontstaan van moderne ondernemingen. Elk innovatief project dat door een werknemer wordt gelanceerd en effectief wordt uitgevoerd, is in sé een uiting van intrapreneurschap. Maar dit fenomeen verdient misschien een nieuwe benaming, gewoonweg omdat innovatie nu meer dan ooit van cruciaal belang is voor ondernemingen. In een tijd waarin nieuwe businessmodellen volledige markten hertekenen, kan elk bedrijf maar beter een stap voor zijn en zelf innovatieve modellen ontwikkelen. Hier heb je dus intrapreneurs voor nodig.

De vraag is:

Zijn ondernemingen klaar om intrapreneurship te aanvaarden, te koesteren zelfs? Hoe bieden ze een stimulerende omgeving waarin intrapreneurs gedijen? Ik kom hier in mijn volgende post op terug, maar eerst even naar uw mening polsen: wat zijn de top twee of drie zaken die een onderneming moet bieden (of waar ze zich van moeten onthouden) om intrapreneurship te stimuleren?

Gerelateerd Artikel: Omgekeerd Leiderschap : Goud waard voor Bedrijven die het Snappen

-- --

Kan je dit artikel appreciëren? Deel het dan hieronder via Twitter, Facebook of Linkedin.

Volg je @bloovi al op Twitter? #bloovi