Na een carrière van 13 jaar bij de VRT, waar ze onder meer aan de wieg stond van De Ochtend, stapte Lisbeth Imbo in 2013 over naar De Persgroep. Van november 2014 tot april 2016 was ze samen met An Govaerts hoofdredacteur van De Morgen. Met haar zaak Bankispoon werkt ze tegenwoordig als zelfstandige om mensen de weg naar het nieuws te laten vinden. “De journalist in mij zal nooit meer verdwijnen,” zegt ze. “Mijn talent ligt in luisteren naar en spreken met mensen. En dat wil ik inzetten om inspirerende verhalen naar boven te spitten en onder de aandacht te brengen.” Lisbeth vertelde openhartig over haar verleden in de media, de lessen die ze eruit heeft getrokken en haar plannen voor de toekomst. Het volledige gesprek met Lisbeth kan je ook beluisteren op de website van de Story Club podcast. Veel lees- en luisterplezier! 

"Ik weet nog niet wat het bestaan als zelfstandige me zal brengen"

“Ben ik een communicatieprofessional? Zeker niet in de zin dat ik daar een Vlerickdiploma voor behaald heb. Maar ik kan wel inschatten welke persberichten net wél of net niet door de media opgepikt zullen worden. Ik kan ook voorspellen dat bepaalde debatten met acht ronkende namen niet zullen werken, omdat er te veel mensen rond de tafel zitten. Gaandeweg heb ik in die jaren bij de openbare omroep en de krant bagage in mijn rugzak kunnen stoppen. Ik ben ervan overtuigd dat die voor sommigen van nut kan zijn. Daarom wil ik ze gebruiken om van gesprekken verhalen te maken en van events échte ontmoetingen. Ik wil de juiste vragen blijven stellen aan mensen die ertoe doen, in de juiste vorm en op het juiste platform.”

Daarom organiseert ze via The Content Makers samen met Bart Vandesompele ook panelgesprekken, debatten en lezingen rond diverse actuele onderwerpen.  “Ik wil veel doen, liefst samen met anderen. Samen met Jo De Poorter geef ik bijvoorbeeld ook mediatraining. Vooral veel doen was ook het advies dat ik meekreeg van een jobcoach bij De Persgroep toen ik daar vertrok. Ze raadde me aan om vooral niet al te contemplatief te worden en veel te exploreren. Ik weet natuurlijk nog niet wat het bestaan als zelfstandige me echt zal brengen, maar ik vertrouw erop dat het huizenhoge cliché dat je deuren moet sluiten om andere te kunnen openen ook voor mij waar zal blijken. Ik viel ook niet in een zwart gat toen ik de krant verliet. Voor Borgerhoff & Lamberigts kon ik immers meteen in een specifiek project stappen. Dat zorgde ervoor dat ik voor Canvas minder bekende maar heel interessante ondernemers aan het portretteren ben.”

"Ik zoek eigenlijk constant partners die erg complementair met mij zijn”
 

Lisbeth Imbo zegt dat ze voor haar nieuwe professionele leven niet echt rekent op haar naambekendheid. “Ik was vooral radiojournaliste en heb niet zoveel op televisie gedaan. Dus met die bekendheid valt dat wel mee. Ik voel me trouwens op mijn best als ik ergens kan zijn zonder dat iemand dat weet. Anderzijds heb ik een naam die niet zo vaak voorkomt. Imbo blijft wel hangen. Misschien speelt dat in mijn voordeel. Tegelijk heb ik een stevig netwerk opgebouwd. Als we met The Content Makers een debat willen organiseren, kan ik bijvoorbeeld gerust iemand als Wouter Beke opbellen.” Van grote onzekerheid over haar toekomst is dan ook geen sprake.

Ze laat zich tijdens het gesprek zelfverzekerd enkele keren “on verra bien” ontvallen.  “Ik sta ook optimistisch in het leven. Een dag begint bij mij altijd goed. Een nieuw avontuur vol nieuwe mogelijkheden, zeg maar. En als op het einde van de dag blijkt dat het wat tegengevallen is, is er toch dat gevoel dat ook de volgende dag zich zal openen als een nieuwe weg met nieuwe kansen. Volgens het bekende Insights kleurenonderzoek ben ik uitgesproken 'geel'. Dat staat voor dynamische, expressief, opgewekt, enthousiast en overtuigend. Dat betekent ook dat ik automatisch minder goed ben in organiseren. Ik ben goed in het vinden van nieuwe ideeën en het leggen van originele verbanden, maar veel minder in de praktische uitwerking. Daarom zoek ik eigenlijk constant partners die erg complementair met mij zijn.”

Altijd op zoek naar connectie met de mens

Lisbeth Imbo interviewde vele bekende namen. Ze hoeft niet diep in haar geheugen te graven om zich een aantal interviews te herinneren die een diepe indruk op haar hebben gemaakt. “Mijn gesprek met André Denys, toen die aan het herstellen was van kanker was heel bijzonder. Er was meteen een heel emotionele klik tussen ons. Dat moet André in zijn omgeving ook hebben verteld, want nadat hij was overleden kreeg ik tot mijn grote verbazing de vraag van zijn familie om op zijn uitvaart iets te zeggen. Terwijl ik hem in mijn leven misschien vijf keer heb gezien. Maar ook met andere gasten was er vaak een klik, ook al door de fysieke nabijheid." 

"Ik vond dat ik als interviewer ook die plicht had ten opzichte van de luisteraars, want anders kan je net zo goed vragen per mail laten beantwoorden en de antwoorden voorlezen. Ik was ook altijd heel rustig en goed voorbereid, maar dat betekent niet dat ik vasthield aan mijn vragenlijst. Luisteren is de eerste vereiste om tot een echte connectie te komen. Ook in het kwartier dat je meestal maar op de radio hebt. In de loop der jaren heb ik een interviewstijl ontwikkeld waarmee dat goed lukte. Dan zei ik bijvoorbeeld aan een politicus dat ik het gevoel had dat hij weinig geslapen had en zich het thema dat speelde heel hard aantrok. Dat was dan een momentje om door de luchtbel te prikken waarin politici zich bij interviews toch proberen schuilhouden. In mijn huidige functie is mijn rol natuurlijk heel anders dan de insteek van een journalist die naar onthullingen op zoek is. Maar eigenlijk voel je de mens vooral aan door de manier waarop hij of zij iets zegt.”

"Communicatie betekent niet dat je het met elkaar eens moet zijn, wel integendeel"
 

“Ik geef niet snel op. Bij De Ochtend voerden we nogal wat veranderingen door. Sommige mensen waren daardoor teleurgesteld en gaven blijk van een zekere weerstand. Maar ik heb toen geleerd dat ik krachtig en energiek genoeg ben om bij kritiek en tegenslagen de rug te rechten en het pad te blijven volgen dat naar het doel leidt dat ik wil bereiken. Bij De Morgen heb ik ook geprobeerd om nieuwe ideeën door te drukken. Het beeld van de zalm die tegen de stroom in zwemt, is toch goed blijven hangen. Toen ik bij de krant vertrok, waren de cijfers ook erg goed. Samen met An heb ik geprobeerd om de krant te verbreden en meer tegenstemmen te laten horen en ik denk wel te mogen zeggen dat dat ook gelukt is. Communicatie betekent immers niet dat je het met elkaar eens moet zijn, wel integendeel.”

Te veel goede verhalen blijven onontgonnen

Bij de verhalen die Lisbeth Imbo in haar huidige rol naar boven spit, benadrukt ze dat het vooral gaat om stemmen te laten horen die minder bekend zijn, maar die best wel de nodige aandacht verdienen. “Ik heb niets tegen Fernand Huts maar er zijn nog heel wat andere 'captains of industry' die elk op hun terrein zaken realiseren die buiten de schijnwerpers blijven, maar eigenlijk echt verdienen om goed belicht te worden."

"Dat is niet alleen bijzonder boeiend en leerrijk, ik denk dat we er ook een belangrijke taak mee vervullen als bruggenbouwer. Hoe ouder ik word, hoe meer ik inzie dat elk gezichtspunt van waaruit een verhaal wordt verteld zijn waarheden heeft en dat in alle visies een grond van waarheid zit."

"De lezers van De Morgen konden zich ook enorm kwaad maken op de krant, maar dat is juist goed. Dat betekent dat er sprake is van samenhorigheid. En dat is waar mensen vandaag de dag volgens mij ook heel fel naar op zoek zijn."
 

"Ik denk dat het meer dan ooit nodig is om al die waarheden te laten horen, want dé waarheid bestaat gewoon niet. De lezers van De Morgen konden zich ook enorm kwaad maken op de krant, maar dat is juist goed. Dat betekent dat er sprake is van samenhorigheid. En dat is waar mensen vandaag de dag volgens mij ook heel fel naar op zoek zijn. Vandaar bijvoorbeeld het succes van zaken als samen gaan lopen. Men heeft het wel eens over 'fear of missing out' als het over sociale media gaat, maar die vrees om iets te missen zie ik ook in het echte leven.”  

Geleerd om niet 24/24 met mijn werk bezig te zijn

Ook als freelancer blijft Lisbeth Imbo hoe dan ook een journalistieke reflex hebben. “Juist om verschillende visies naar voor te brengen of om mensen wat meer te laten zeggen dan ze misschien van plan waren, is dat ook nodig. Maar ook voor mezelf heb ik contacten en gesprekken met mensen nodig. An Govaerts (collega-hoofdredacteur De Morgen) zei me ooit dat ik een week een stralende glimlach had omdat ik Connie Palmen had kunnen interviewen op de boekenbeurs. Uit mijn vorige levens heb ik geleerd dat ik een beetje over mezelf moet waken en niet 24 op 24 mag bezig zijn met wat ik professioneel doe. Ik denk dat dat nu toch beter zal lukken dan bij De Morgen, omdat een krant toch een enorm beslag op je leven legt."

"Men heeft het wel eens over 'fear of missing out' als het over sociale media gaat, maar die vrees om iets te missen zie ik ook in het echte leven” 
 

"Over waar ik over vijf jaar zal staan, denk ik niet te veel na. Ik wil gewoon zoals iedereen zo gelukkig mogelijk zijn. Als dat bovendien lukt op een manier waarop je niet te veel moet nadenken over hoe je zal rondkomen en de afbetaling van je huis zal kunnen doen, dan is dat het meest succesvolle dat je in het leven kan bereiken. Je moet volgens mij volledig zelf achter alles staan wat je doet. Dat is, voor zover ik daarom gevraagd zou worden en al oud genoeg ben om dat te doen, ook de raad die ik graag aan jonge mensen wil meegeven. Stel nooit een vraag omdat je ze moet stellen, maar stel ze omdat je zelf vindt dat je ze moet stellen. Als je dat principe kan volgen, dan kan je al een heel eind komen. Vragen stellen en blijven luisteren komt toch op één of andere manier altijd heel erg terug in wat ik denk en doe. Daarom ben ik ook van mening dat politici wat vaker moeten zwijgen, en minder behept moeten zijn met het halen van de media. Terwijl andere belangrijke spelers misschien wat meer hun stem moeten laten horen. Een rector van een grote universiteit zou bijvoorbeeld toch wel eens zijn of haar standpunt mogen duidelijk maken over de vluchtelingencrisis.”

Meer inspirerende verhalen met leiders en ondernemers? Neem dan zeker een kijkje op de website van de StoryClub podcast!