Opinie: 'Data, het nieuwe goud? Momenteel doen we er niks mee, behalve mensen spammen met reclame'

Rik Vera (copyright: Sarah Oyserman)

Een rechter in Brussel veroordeelt Facebook omdat het data verzamelt over ons en daar vervolgens stoute dingen mee doet, die ons schaden. Facebook moet ons vertellen wat ze met die data gaan doen. De rechter probeert de mensheid te redden. Alleen weet ze het niet. Ik leg het even uit.

Goudkoorts

Data heet het nieuwe goud te zijn. Alle nieuwe wereldspelers als Apple, Facebook, Google, Amazon, Alibaba, Tencent, Uber, Airbnb, ja zelfs Tesla, zijn datagedreven organisaties. Wij kijken verbaasd toe hoe snel ze de wereld mogen veroveren met het geld van investeerders die het blijkbaar niet zo erg vinden hoeveel geld maandelijks 'verbrand’ wordt. Goudkoorts is de naam van het gebeuren en de symptomen daarvan zijn van alle tijden: blinde waanzin.

Ze verbranden dat geld namelijk niet, is de redenering. Ze gebruiken het om goud te delven en dan gaat dat geld exponentieel vermenigvuldigen. Wat het businessmodel lijkt te zijn, is enkel de productie-eenheid die goud maakt. Amazon is geen retailer, Tesla geen autobouwer, Uber geen taxibedrijf. Het zijn machtige machines die efficiënt en in vergelijking met oude businessmodellen bliksemsnel en spotgoedkoop markt na markt veroveren.

Dat doen ze door digitale technologie in te zetten om in overvolle red oceans snellere, makkelijkere en goedkopere ervaringen aan te bieden aan de gefrustreerde klanten van de gevestigde bedrijven. Ze herschrijven de regels van het spel en wij, klanten vinden het geweldig. Wij hebben Kodak kapot gemaakt. Digitale fotografie was zoveel makkelijker, sneller en goedkoper dan analoge, dat de kwaliteit van de foto er absoluut niets toe deed en dus lieten we het filmrolletje links liggen.

Werken in de goudmijnen

De nieuwe spelers maken optimaal gebruik van de exponentiële kracht van de netwerken waarin wij leven. Als een klant overgaat naar de nieuwe wereld, kan die er eentje meetrekken, en dat worden er 4, 16, 256,... Om dat te kunnen doen, moet je klanten verslaafd maken, zodat het gebruik van je product of dienst vast onderdeel wordt van hun dagelijks handelen en ze de kick halen uit de reacties van de andere gebruikers.

Het geweldig slimme aan die nieuwe wereldspelers, is dat wij dus voor hen werken. Als marketeer. Als verkoper. Maar vooral: als mijnwerker in de goudmijnen. We produceren goud. Hoe sneller markten veroverd worden, hoe meer arbeiders in de goudmijnen werken. Bij Facebook werken 2 miljard mensen. Gratis. Gebruikers, dealers én producenten van het nieuwe goud.

Negen jaar arbeider bij Facebook

Steve Jobs introduceerde in 2007 de iPhone als 'Your life in your pocket’. Je smartphone is je leven niet, maar wel het ultieme houweel waarmee je in de goudmijnen werkt. Elke beweging, elke foto, elke boodschap levert data op. Elke free app op dat ding verzamelt data. Wie zonder apps door het leven gaat, gooit de eerste steen. Er zijn miljoenen apps en er komen er elke dag duizenden bij. Elk bedrijf probeert immers goud te delven.

Ik rij met een Tesla en heb voor een loodzwaar batterijpakket met twee wasmachinemotoren, vier wielen, een stuur, twee pedalen en een oversized iPad ontiegelijk veel geld betaald. Tesla maakt verlies, maar verovert de wereld en de harten van gebruikers, die allemaal vrijwillig hun data inleveren. Tesla is al lang voorbij de 4 miljard gereden kilometer data. De waarde van die kilometer-data schijnt volgens McKinsey in 2030 tussen de 500 en 700 miljard dollar waard te zijn. Hoezo geld verbranden?

Investeerders blijven investeren omdat we met zijn allen geloven dat data het nieuwe goud zijn. Hier knelt het schoentje: we produceren met zijn allen erg veel data en we doen daar momenteel ontstellend weinig mee behalve het verzamelen van 2.500.000.000.000.000.000 Bytes per dag. Als je die zou branden op blue-Ray schijven die je op elkaar zou stapelen, heb je de hoogte van 4 Eifeltorens. Elke dag. Ongestructureerde data. Data zijn dus niet schaars. Integendeel. We verzuipen er in. Data is dus geen goud. Data is de nieuwe olie.

Een rechter in Brussel steekt zijn vinger op en denkt deze tsunami aan olie te kunnen stoppen. ‘Wat gaat u met deze data doen?’ was de vraag. Dat vraag ik me ook af. Ik ben nu 9 jaar arbeider bij Facebook en ik zie niets spectaculairs gebeuren. Behalve wat lineaire processen. Als ik naar een bepaald product gekeken heb, word ik er vervolgens door gestalkt. Niet echt spectaculair toch?

Aliens vreten zich te pletter met data

Het probleem met al die data, is dat die slechts wat waard worden als ze slim verwerkt worden. Dat is ook zo in een gesprek. Dat is een en al data-uitwisseling. We zenden, ontvangen, verwerken en doén er iets mee. Liefst iets slim.

Alle bedrijven kijken nu halsreikend uit naar AI. Naar Deep Learning: algortimes die zichzelf programmeren op basis van die big data, net zoals onze hersenen dat doen, maar dan anders. De aliens uit de science fiction komen niet uit andere melkwegstelsels. We maken ze zelf. Artificiële Intelligentie voedt zich met big data: we trekken de schuren open waarin we jarenlang al die data hebben verzameld en dan vreten die aliens zich te pletter en bedenken daar slimme dingen mee. Die exponentieel veel geld opleveren. Hopen we.

Mensheid gered door rechter?

Data zijn het voedsel van de nieuwe intelligentie. Misschien kijken die slimme aliens die zich voeden met alle ongestructureerde data die we jarenlang voor hen gespaard hebben, naar onze planeet en naar de mens en de mensheid en besluiten dat de planeet beter af is zonder die ellendige diersoort. Wat denk je zelf? Zo geweldig hebben we het niet gedaan toch? Dat kan al vanaf 2040 ongeveer, vertellen slimme mensen me.

Eerlijkheidshalve moet Facebook op de vraag ‘Wat gaat u met onze data doen?’ dus antwoorden: “Daarmee gaan we misschien de aliens voeden die de mensheid zullen uitroeien in 2040” en zijn we binnen 22 jaar wel erg dankbaar dat de mensheid gered werd door een dwangsom van 250.000 euro per dag opgelegd door een rechter in Brussel.

Noot van de redactie: opinies vertegenwoordigen niet noodzakelijk de mening van Bloovi. Indien je het niet eens bent met de auteur en/of zelf een opinie wil schrijven, stuur ons dan een mailtje op redactie@bloovi.be