We nemen onszelf te veel au sérieux als spreker en dat is voor niks nodig
Je herkent het vast wel. Het voorstellingsrondje, de spanning die opbouwt tot het eindelijk aan jou is om jezelf voor te stellen aan de groep. Of wanneer je plots wordt gevraagd om ‘een klein woordje te zeggen’ aan het begin van de receptie. Misschien herken jij het op momenten dat er iemand op een netwerkevent aan je vraagt: ‘Vertel eens, wat doe jij nu eigenlijk?’ All eyes on you. En dan gaan we hard nadenken over wat we juist willen zeggen, of wat juist niet. Misschien begin je te versnellen en wat te ratelen en ben je blij wanneer het woord naar iemand anders kan gaan. Dit is geen pleidooi voor je-m’en-foutisme, wel een zachte aanmoediging om het perfectionisme los te laten wanneer het aankomt op spreken voor publiek.
.jpg)