Het kan cynisch klinken, maar het is steeds vaker de realiteit van een generatie ondernemers die meer gecoacht wordt dan ooit tevoren. Als je het zou geloven, heeft een gemiddelde ondernemer vandaag zeven coaches nodig om te kunnen overleven. Maar ook een smartwatch rond de pols en een podcast in de oren. Anders ben je geen echte ondernemer en haal je niet alles uit het ondernemerschap.

Zit je met spanningen en stress? Dan is er een ademhalingscoach. Heb je weinig energie? Laat je chakra’s eens helen. Slaap je slecht? Dan is er een slaapcoach. Heb je problemen met je motivatie? Dan is er een motivatiecoach. Problemen met de menstruatie? De menstruatiecoach kan je helpen. Noemen je medewerkers je soms toxisch. Tijd voor een leiderschapscoach. Voel je je soms onzeker? Ga naar de groeicoach. En is het heel complex, dan is er nog de life coach die dieper graaft en een aantal problemen kan ontdekken waarvan je nog niet wist dat je ze had. Al gehoord van het imposter syndroom? Uiteraard.

Daarnaast stroomt onze LinkedIn-feed over van posts over burn-out, kwetsbaarheid, mentale gezondheid, toxisch leiderschap en eenzame founders. Therapeuten hebben duidelijk een nieuwe doelgroep gevonden, en de ondernemers lijken er voor te vallen. Een retraite voor een langdurige boost in connectie en inspiratie? Je persoonlijke groei is toch meer dan 3000 euro waard?

De realiteit is dat ondernemerschap mag en moet wringen. Maar vandaag lijkt het alsof meer en meer ondernemers geen risico meer verdragen of niet meer tegen onzekerheid kunnen. De onderzoekswereld gelooft het alleszins. Het grootste deel van het onderzoek in ondernemerschap draait rond well-being en stress. De onderzoeksresultaten tonen aan dat het aantal meldingen van stress en zelfs burn-out cijfers van ondernemers stijgt. Volgens de recentste cijfers ervaart 1 op 3 ondernemers regelmatig tot altijd last van mentale uitputting. En 64% rapporteert hogere stress niveaus dan een paar jaar geleden. Bij starters liggen de cijfers nog hoger.

Ondernemerschap dreigt evenwel herleid te worden tot een verhaal van kwetsbaarheid en well-being. Meer en meer raakt het verwijderd van de essentie. Ondernemerschap betekent opportuniteiten zien waar anderen problemen zien, een idee uitwerken dat een echte nood vervult, gedreven worden door passie, een goed netwerk hebben en de wil om impact te maken. Een ondernemer die voor elke stap bevestiging moet zoeken bij een coach en niet meer vertrouwt op de eigen intuïtie, heeft misschien de grootste les nog te leren. Dat je beter af bent zonder.

Het paradoxale is dat er vandaag nooit eerder zoveel begeleiding is geweest voor ondernemers. Starters krijgen haalbaarheidsadviezen, start-ups kunnen collectieve en individuele begeleidingstrajecten volgen, incubatoren bieden infrastructuur aan en ondersteuning, en subsidies kunnen je wat buffer geven. En toch stijgen de stress en burn-out cijfers onder ondernemers jaar na jaar. Waarom?

Geven we ondernemers echt meer slagkracht geven of juist een cultuur die de onzekerheid voedt. Als elke beslissing moet worden afgestemd met een coach, expert of klankbord, wat blijft er nog over van het ondernemerschapsinstinct, van de naïviteit en het lef dat aan de basis ligt van sterk ondernemerschap?

Begrijp me niet verkeerd. Ondersteuning is goed maar afhankelijkheid is dat niet. De therapeutisering van ondernemerschap is al lang geen randfenomeen meer. Alles goed bedoeld zonder twijfel. Maar leiden we ondernemers niet af van wat er echt toe doet?

Of willen we binnenkort founder recovery rooms tijdens technologie festivals waar overprikkelde ondernemers na het pitchen kunnen ontstressen met een chai latte, ze kunnen luisteren naar binaugural beats en waar een therapeut standby staat, mocht het nodig zijn? Misschien iets om over te reflecteren tijdens de zomervakantie. Liefst zonder coach.