Ruth Janssens heeft de stekker uit Small Teaser getrokken, haar bedrijf dat in 2017 nog werd uitgeroepen tot start-up van het jaar. Een financiële kwestie. Na een lange zoektocht lukte het niet om extra kapitaal op te halen, en zat er voor de Limburgse onderneemster niks anders op dan de boeken neer te leggen. “Het is stom om te zeggen dat het lot het zo gewild heeft, maar de timing zat duidelijk slecht”, vertelt ze tijdens een openhartig gesprek met Bloovi. “Op een gegeven moment was het besef daar dat we gewoon dikke pech hadden.”

Nadelige factoren

Volgens Ruth Janssens is het als Belgische start-up niet moeilijk om zaaikapitaal op te halen. Maar een series A-ronde is heel andere koek.

“Eens het moment is aangebroken om grotere bedragen op te halen, wordt het moeilijker om andere partijen te overtuigen”, maakt ze duidelijk. “We zagen al langer dat de tijd op aan het geraken was. De zoektocht naar extra kapitaal sleepte te lang aan, maar je wil natuurlijk niet opgeven. Maar ik geef toe dat het frustrerend is om te zien hoe aanvankelijk geïnteresseerde investeerders plots weer afhaken. Het is stom om te zeggen dat het lot het zo gewild heeft, maar de timing zat duidelijk slecht. We hebben echt gewoon brute pech gehad.”

We zagen al langer dat de tijd op aan het geraken was. De zoektocht naar extra kapitaal sleepte te lang aan, maar je wil natuurlijk niet opgeven

Anderzijds stelt Janssens dat het businessmodel misschien ook in het nadeel van het bedrijf speelde. “We waren een B2C-bedrijf, wat in België al in je nadeel kan spelen. Bovendien hebben we ons misschien wel te hard op de gebruiker gefocust”, steekt ze niet onder stoelen of banken.

Tekort aan tijd

De Limburgse geeft wel aan dat ze onderweg flink wat tijd heeft verloren. Niet alleen omdat haar broer en medeoprichter Stijn vorig jaar vertrok, maar ook door het gebrek aan een waardevol netwerk.

Start-ups moeten gigantisch veel tijd steken in connecties maken met buitenlandse partijen en fondsen”, gaat ze verder. “Er zou eigenlijk een organisatie moeten zijn die daarin als tussenpersoon fungeert. Pas op: in Londen ben ik langsgegaan bij London & Partners, al vond ik daar niet de nodige expertise.”

“En ja, eens je dan een potentiële investeerder ontmoet, steek je onnoemelijk veel tijd in due diligence. Als ondernemer kan je moeilijk nagaan of het een betrouwbaar fonds is. En wanneer je moet afgaan op buikgevoel, dan verlies je soms nog meer tijd door die twijfel.”

Samenhorigheidsgevoel

De term ‘rollercoaster’ is wellicht nog een zachte omschrijving voor de manier waarop het Small Teaser-gezicht afgelopen weken heeft beleefd. Janssens beviel van haar tweede kindje, en moest tegelijk haar start-up overeind zien te houden. “Er komen zoveel dingen op je pad waarbij je knopen moet doorhakken”, blikt ze terug. “En dat is ongelooflijk moeilijk. Ik heb afgelopen weken veel tranen gelaten. Maar na verloop van tijd leer je zoiets relativeren. Er komt zoveel shit bij kijken dat je niet anders kan.”

Het samenhorigheidsgevoel met het team en de investeerders maakte de pijn draaglijker

Janssens is haar team, dat dit scenario wel zag aankomen, ontzettend dankbaar. Ook apprecieert ze de toewijding en hulp van haar reeds bestaande investeerders, die tot het einde mee hebben gevochten. “Dat samenhorigheidsgevoel maakte de pijn draaglijker”, vindt ze. “Ik heb naar iedereen toe transparant gecommuniceerd. Dat is ook een must, of het wordt een hele eenzame rit.”

Wat de volgende stap is voor de dertigjarige moeder? “Ik weet het niet, maar de toekomst zal het snel uitwijzen”, klinkt het hoopgevend.