Vorige maand trok Jonas Hamerlinck (36) zelf de stekker uit de branding studio die hij tien jaar geleden samen met zijn broer oprichtte. COVID-19 gaf Ollie het nekschot. Twee weken later al ging Hamerlinck aan de slag bij het Gentse digital product studio Bothrs en mocht hij voor het eerst in zijn leven ervaren hoe het is om werknemer te zijn. “Ik was bang dat ik de vrijheid van het ondernemerschap zou missen. Maar vandaag heb ik misschien wel méér vrijheid. Ik ben verlost van de stress en ik kan 100 procent focussen op wat ik graag doe en waar ik goed in ben.” Al blijft de ondernemersdroom nog altijd springlevend...

“Ik heb op mijn achttiende een zwaar ongeluk met de brommer gehad. Maar liefst drie jaar lang moest ik revalideren en kon ik niet studeren”, start Jonas Hamerlinck zijn opmerkelijk verhaal. “Ik kwam ook uit het beroepsonderwijs, was helemaal geen goede student. Uiteindelijk ben ik pas op mijn 26ste afgestudeerd als leerkracht. Dat bleek niet echt mijn ding. Even heb ik gewerkt als leraar Zedenleer, maar dat was ik snel beu. Ik was al heel mijn leven aan het ondernemen - van events opzetten tot freelance ontwerpen,- en wilde toen al mijn eigen ding doen en zélf een onderneming uit de grond stampen.”

“Die stap heb ik pas echt gezet na mijn rondreis door Azië. Letterlijk de volgende dag ben ik samen met mijn broer een eigen bedrijfje begonnen. We konden een beetje designen en ontwikkelen, dat was genoeg om er volle bak voor te gaan. We slaagden erin om op een creatieve manier klanten als Bavet en Pole Pole binnen te halen, en Ollie - dat toen nog Cloud Studio heette - was gelanceerd!”

Kwetsbaar door pivot

“Een kleine drie jaar geleden hebben we het roer omgegooid en zijn we ons echt gaan toespitsen op merkstrategie”, gaat Hamerlinck door. “We hebben ervoor gekozen om na een paar jaar groeien terug wat kleiner te worden en alleen met onze senior leads door te gaan. Geen uurtje factuurtje meer, maar value based pricing. Geen 150 klanten meer, maar focussen op een paar grote projecten.”

“Dat liep uitstekend, tot corona de kop opstak. Dat nieuwe model maakte ons bijzonder kwetsbaar want we hingen volledig af van een paar grote projecten en hadden geen retainers meer lopen die elke maand voor vaste inkomsten zorgden. Bovendien waren we vooral actief in hospitality, travel en events. Sectoren die het zwaarst getroffen zijn door de pandemie. Projecten werden telkens opnieuw last minute afgeblazen of uitgesteld door nog maar eens een nieuwe lockdown. De toekomst zag er hoogst onzeker uit. We zagen dat de markt van high-end rebrands zich niet snel zou herstellen en beschikten bovendien niet over een oorlogskas.”

“Uiteindelijk hebben we samen met ons team besloten om de stekker uit Ollie te trekken. We wilden die beslissing zélf nemen en zeker niet wachten tot we met onze rug tegen de muur zouden staan.”

Werknemer, maar nog altijd ondernemer

Hamerlinck gaf zijn loopbaan een radicaal nieuwe wending. Hij ruilde het ondernemerschap voor een vaste job bij Bothrs, een snelgroeiende digital product studio in Gent. “Ik ben een ondernemer in hart en nieren, en ik heb met volle teugen genoten van de rollercoaster die Ollie was. Maar ondernemerschap put je ook uit. Ik voelde nu pas dat ik eigenlijk tien jaar lang onder enorme stress heb gestaan.”

Ik heb met volle teugen genoten van de rollercoaster die Ollie was. Maar ondernemerschap put je ook uit. Ik voelde nu pas dat ik eigenlijk tien jaar lang onder enorme stress heb gestaan

“Dat coronajaar heeft er ook stevig ingehakt. Ik ben een sociaal beest, ik reis vaak en graag, al mijn uitlaatkleppen waren weg. De zondag na mijn eerste werkweek bij Bothrs besefte ik plots dat ik eens een heel weekend niet constant met het werk bezig was. Dat was jaren geleden. De keuze om werknemer te worden was in de eerste plaats een keuze voor mezelf, om de stress en de druk even achter mij te laten.”

“Ik heb natuurlijk getwijfeld of ik wel zou aarden als werknemer. Die twee maanden als leerkracht even buiten beschouwing gelaten, had ik nog nooit voor een baas gewerkt. Tien jaar lang was ik zelf de baas. Zou ik de vrijheid van het ondernemerschap wel kunnen missen? (lacht) Dat was ook in elk gesprek met potentiële werkgevers de allereerste vraag. Ik kon daar moeilijk op antwoorden, want ik had het nog nooit geprobeerd. Maar ik ontdekte heel snel dat ik nog altijd behoorlijk veel vrijheid heb en dat ik nog altijd kan ondernemen. Bothrs is één groot team, op geen enkel moment heb ik het gevoel gehad dat ik ‘maar’ een werknemer of een nummer ben.”

Kruisbestuiving met jonge wolven

Zondag viel het doek over Ollie, vrijdag had Hamerlinck beslist om bij Bothrs aan de slag te gaan. “Er was een match. Waarom dan nog lang aarzelen? Ik herken veel van mezelf in Stef en Gil, de twee jonge wolven die Bothrs hebben opgericht. Het zijn ook twee broers, net zoals wij bij Ollie destijds.”

“Ik leef voor sales en voor het bouwen van hechte klantenrelaties. Die passie en mijn ervaring van tien jaar kan ik delen met de rest van het team. Omgekeerd stimuleert de start-up vibe die hier hangt, de ‘go getter’ mentaliteit, mij om voluit te gaan. Het is echt een kruisbestuiving.”

Misschien heb ik vandaag wel meer vrijheid dan toen ik nog mijn eigen onderneming runde. Want die vrijheid is natuurlijk voor een deel een illusie. Elke dag heb je een to do-lijstje van hier tot in Tokio

“Misschien heb ik vandaag wel meer vrijheid dan toen ik nog mijn eigen onderneming runde. Want die vrijheid is natuurlijk voor een deel een illusie. Elke dag heb je een to do-lijstje van hier tot in Tokio. Vandaag heb ik de luxe dat ik me 100 procent kan focussen op wat ik graag doe en waar ik goed in ben. Ik engageer me volop, maar ben ook blij dat ik niet degene ben die zich moet bezighouden met de boekhouding, met loonbrieven en vakantieplanningen of met allerlei kleine en grote problemen die onverwacht en last minute opduiken. Op een bepaalde manier geeft dat een wat chaotische mens als mezelf net meer vrijheid.”

Unanieme beslissing van het ganse team

Ollie is zeker niet de enige onderneming die de duimen moet leggen voor COVID-19. Experts voorspellen dat de zwaarste klap voor de bedrijven nog moet komen en duizenden slachtoffers zal eisen. Hamerlinck vindt het belangrijk om zijn verhaal te delen. “Ik had aanvankelijk wel wat schroom om op LinkedIn het verhaal van Ollie te delen. Maar ik heb gemerkt dat mensen nood hebben aan eerlijkheid en openheid. Ik heb enorm veel reacties gekregen, en die waren allemaal positief. Ik heb daar heel veel energie uit gehaald om niet bij de pakken te blijven zitten en snel een nieuwe weg in te slaan.”

We hebben snel beslist om de pijn niet nodeloos te rekken. Dat we die beslissing unaniem hebben genomen, met het hele team, daar ben ik best trots op

“COVID-19 heeft onze levens overhoop gegooid. Bijna alle ondernemers die ik ken, leefden heel snel. Plots ging de tijd traag en was er veel tijd om te reflecteren. We hadden een goed draaiende onderneming, een geweldig team, enthousiaste klanten en in één klap was dat allemaal weg. Dat is pijnlijk. Maar wat moet je doen? Je kop laten hangen? We hebben uiteindelijk beslist om de pijn niet nodeloos te rekken.”

“Zelf heb ik lang getwijfeld om door te zetten maar toen de stress de bovenhand nam, heb ik even heel diep gezeten. Onder meer omdat er bij elk faillissement veel mensen zijn die daar nadeel van ondervinden, omdat ze bijvoorbeeld bepaalde gelden niet ontvangen. Wanneer je doorheen de jaren zo’n goede banden met die personen hebt opgebouwd, is dat heel hard.”

“Dat we die beslissing om ermee te stoppen unaniem hebben genomen, met het hele team, daar ben ik best trots op. Als ik door ons verhaal te delen andere ondernemers kan tonen dat ze niet alleen staan, dan doe ik dat graag. Want geloof me, een faillissement hakt er keihard in. Er zijn altijd slachtoffers: klanten, leveranciers en natuurlijk medewerkers die hun job verliezen. Als dat stuk voor stuk mensen zijn met wie je een hechte band hebt opgebouwd, maakt dat de beslissing extra zwaar.”

Ondernemersdroom blijft springlevend

Vergis je niet, Jonas Hamerlinck heeft zijn eigen ondernemersdroom nog niet begraven. “Die is nog altijd springlevend”, zegt de Gentenaar. “Ik ben van plan om in een volgend hoofdstuk in mijn leven voor een paar jaar te verhuizen naar Azië. Mijn werkgever weet dat, bij de eerste gesprekken met Bothrs heb ik daar meteen open kaart over gespeeld.”

“Ik heb mijn hart verloren aan Zuid-Oost-Azië. Ik wil daar mijn eigen hospitality concept uit de grond stampen en het combineren met een avontuurlijk reisbureau. Dat lijkt vandaag een absurd idee, nu de reissector volledig platligt, maar die droom waarmaken staat hoe dan ook op mijn planning. Er is meer nodig dan een pandemie om mij van dat idee af te krijgen.”