Deze Britse topeconome en academica koos voor het ondernemerschap: “De lockdown gaf me het vertrouwen om een schaalbare business uit te bouwen”

Rebecca Harding

Na een academische carrière waarbij ze handelseconomie en -financiering doceerde, onder meer aan de befaamde London Business School, kwam dr. Rebecca Harding tot het besef dat ze best ook vanuit eigen praktijkervaring kon spreken. Het werd het begin van een hobbelig ondernemersparcours waarbij de gerespecteerde Britse econome de verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke ondernemers die ze als academicus had bestudeerd aan den lijve ondervond. Met haar derde onderneming, Coriolis Technologies, een TradeTech start-up die kmo’s wegwijs maakt in exportfinanciering, heeft ze eindelijk een succesvol bedrijf beet. Dankzij de lockdown. “Als vrouwelijke ondernemers moeten we heel erg gefocust zijn op hoe we ons vertrouwen kunnen aansterken”, concludeert ze na 12 jaar vallen en opstaan.

De voorbije 12 jaar zie je als één lange aanloop naar jouw huidig succes. Waarom duurde het zo lang?

“Wat ik vooral onthouden heb van die periode zijn de vele leerpunten. Mijn eerste bedrijf draaide op en rond subsidies en mijn consultancy als professor aan de London Business School. Ik onderzocht hoe bedrijven groeien en specifiek hoe vrouwelijke ondernemers de groei van hun bedrijf aanpakten. Eén van de aspecten van groei waarin ik vooral geïnteresseerd raakte, was trade. Met mijn eerste bedrijf, Delta Economics, hielp ik onder andere HSBC met trade forecasting. Een verschil in visie met mijn toenmalige businesspartner – hij wou het bedrijf in een andere richting sturen met data die daarvoor niet geschikt waren - deed in 2014 onze wegen scheiden.”

“De tweede start-up die ik uit de grond stampte, was een datagedreven bedrijf dat de ins en outs van internationale handel onderzocht zoals internationale handelsstromen, groei via internationale handel en de rol van politieke risico’s bij import en export. Ik trok opnieuw een mannelijke business partner aan omdat ik dacht er een nodig te hebben tijdens meetings. Het is een ‘female confidence thing’. Opnieuw was er een verschil in visie over de toekomst van het bedrijf. Na een woelige periode, ook financieel, kon ik toch de kernactiviteit meenemen naar mijn derde start-up die ik Coriolis Technologies doopte.”

Dit keer zonder (mannelijke) businesspartner?

“Iedereen in mijn nabije omgeving, inclusief m’n eigen zoon, wees me op mijn track record en had maar één advies: ‘het is tijd voor een DIY’. Het was voor iedereen duidelijk dat, als ik het met mijn ervaring, expertise, kennis en netwerk niet zou kunnen, niemand anders er zou in slagen om een succesvol eigen bedrijf neer te zetten. ‘Neem het nu zelf in handen’, was de niet mist te verstane boodschap.”

“Ik begon met enkele boeken te schrijven over hoe internationale handel aan het veranderen was en welke impact dat had op banken en bedrijven. En ik verzamelde data die ik als input gebruikte voor platformen die bestemd waren voor buitenlandse banken.”

En dan kwam COVID-19…

“Nadat een klant weigerde te betalen, klopte ik aan bij mijn bankier voor financiering. Die werd flagrant geweigerd omdat Coriolis Technologies te klein en single founded was en te weinig inkomsten boekte. Met te weinig omzet bedoel ik 5.000 pond.”

“Als academicus observeerde ik mezelf als onderneemster en mijn journey als klein bedrijf, als kmo, op zoek naar financiering. Ik moest toegeven dat ik niet begreep wat banken verwachten om mij een krediet toe te kennen. En als ik, als expert, niet begreep wat banken nodig hadden, dan moest het voor heel wat andere kleine bedrijven nog veel moeilijker zijn om toegang te vinden tot financiering.”

“Het was me snel duidelijk dat het niet draaide om banken of durfkapitalisten een beter begrip van kmo’s bij te brengen, maar dat er behoefte was bij kleine bedrijven om beter inzicht te krijgen in hun eigen journey als bedrijf.”

“Met dat besef in gedachten, wat subsidies en zaaikapitaal ontwikkelden we een proof of concept voor een leerplatform dat gericht is op kmo’s en exportfinanciers. Naast een standalone tool ontwikkelde we ook een private label versie die ingepast kon worden in de platformen van financiële instellingen. De tool geeft kmo’s inzicht in alles wat ze nodig hebben om exportfinanciering te bekomen zoals business planning, het onboarden van grote(re) klanten, de steeds belangrijker wordende duurzaamheidscriteria, enzovoort.”

“Van een bijna shut down zijn we op een jaar tijd geëvolueerd naar een bedrijf met 20 medewerkers en een omzet van 1,3 miljoen pond. Dit jaar verdriedubbelen we die omzet.”

Je verwees naar je onderzoek inzake de verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke founders. Hoe vergaat het onderneemsters in de UK?

“Er worden, zoals overal, minder bedrijven opgericht door vrouwen, zeker in fintech. Volgens de Global Entrepreneurschip Monitor is de ratio mannelijke versus vrouwelijke ondernemers, op enkele uitzonderingen na, 2:1. Als je voorbij die eerste moeilijke start-up jaren kijkt, daalt die ratio naar 5:1.”

“De oorzaken daarvoor zijn heel divers. Onderneemsters zijn vaak ondergekapitaliseerd, hun angst om te falen is groter, ze zijn meer bescheiden als het op hun vaardigheden en ambitie aankomt. De eerste 18 maanden lukken meestal wel, maar de volgende 18 à 24 maanden, als je weg moet raken uit die chaotische start-up periode, zijn een pak lastiger.”

Hoe heb je dat buiten het feit dat je aanvankelijk dacht een mannelijke business partner nodig te hebben zelf ervaren?

“Ik ben actief in technologie, economie, handel, finance en geopolitiek. Stuk voor stuk overwegend mannelijke sectoren. Als vrouw voel je je al snel eenzaam of een uitzondering in die middens. Veel female founders ervaren in die eerste drie jaar dezelfde eenzaamheid. Het is hard werken en je moet blijven geloven in wat je aan het doen bent.”

“Ik vind het ook belangrijk om je activiteit niet te zien als een lifestyle business. Het geloof in mijn persoonlijke overtuiging en eigen kunnen, en het feit dat ik nergens meer goedkeuring moest vragen of rekenschap afleggen waren hét keerpunt waarop zowel mijn bedrijf als ikzelf succesvol werden.”

Hoe zit het met de funding van je bedrijf?

“Ik ben momenteel aan het fundraisen. Ik was aan het nadenken over hoeveel kapitaal we nodig zouden hebben: 350.000 of misschien wel 500.000 pond, rekende ik. Tot iemand me vroeg hoeveel ik echt nodig had om het bedrijf succesvol te laten groeien. Eén miljoen of misschien wel meer, schoof ik naar voor. Dan zorgen we ervoor dat je bedrijf een waardering krijgt die volstaat om £1 miljoen te krijgen, was het antwoord. Ik was stomverbaasd want zelf had ik het nog nooit zo bekeken.”

“Recent kreeg ik de vraag van een investeerder waarom mijn bedrijf niet overgewaardeerd was. Mocht ik een jonge, mannelijke Silicon Valley ondernemer van 25 zijn, antwoorrde ik, dan zou ik je overstelpen met argumenten waarom mijn bedrijf niet overgewaardeerd is en zou ik tienmaal het bedrag op tafel doen leggen dan wat ik nu vraag. Nu krijg je iemand met heel wat ervaring, een track record, een carrière van meer dan 20 jaar, iemand die haar plaats heeft verdiend en een goede sectorkennis heeft. Al die kennis en ervaring zit in mijn tech-platform en ik ben de sales engine van het bedrijf. ‘Ik’ ben ondergewaardeerd, voegde ik er nog aan toe. Ik vond mezelf onbeleefd toen ik het zei (lacht).”

Dat onderwaarderen van jezelf, het underpricing van je diensten of je aanbod, komt vaak voor bij onderneemsters. Heb je een gouden tip voor female founders?

“We zijn als vrouw te bescheiden over wat we allemaal bereiken. Als academicus ben je gewend om dingen te doen die niet of te weinig vergoed worden. Zoals het schrijven van boeken, het geven van lezingen,… Op Dr. Rebecca Harding Inc. staat geen waarde. Toehoorders of lezers kunnen de data, de informatie die je vrijgeeft, commercieel gebruiken, zonder enige vergoeding of tegenprestatie. Daarbij komt het feit dat je een vrouw bent en sowieso moeite hebt om geld te vragen voor wat je doet uit schrik dat iemand wel eens neen zou kunnen zeggen.”

“Ik ken heel wat mannelijke collega’s die weigeren omdat ze de gevraagde fee niet krijgen. Vrouwen denken anders, ze denken in termen van ‘ik heb die inkomsten nodig’. Ik heb geleerd om me steeds voor te houden: ‘wat is het ergste dat kan gebeuren’? Even verder moeten met een business as usual, zonder extra groei, is geen ramp. Dat besef hielp. Als onderneemsters moeten we heel erg gefocust zijn op hoe we ons vertrouwen aansterken.”

“De rolmodellen die naar voor worden geschoven, hebben meestal uitzonderlijke prestaties geleverd, ver buiten het bereik van de meeste mensen. Hoe zou ik, als economist, een rolmodel kunnen zijn, vraag ik me dan af. Ik ben een gewone onderneemster, met een kleine business, met bescheiden ambities, ik creëer enkele banen en lever geen grote bijdrage aan het BNP.”

“Maar ik vind het bijvoorbeeld wel heel belangrijk om kmo’s bij te brengen dat ze aandacht moeten hebben voor duurzaamheid omdat ze op het gebrek daaraan vaak worden aangesproken. Voor mij zijn er te weinig gewone en teveel uitzonderlijke rolmodellen.”

Wat me opviel in je verhaal is dat je, ondanks je kennis rond de drempels waar vrouwelijke ondernemers tegenaan lopen, zelf ook op bepaalde van die barrières bent gestoten.

“Theoretisch, vanuit mijn onderzoek en met alle data die ik verzamelde, weet ik perfect waarom vrouwelijke ondernemers ‘falen’ om hun bedrijf te doen groeien. In dat opzicht was de lockdown een zegen. Ik stopte met te hard te proberen. Ik kon plots nergens heen. Veel van wat ik ervoor deed, viel weg. Ik was verplicht om aan mijn bureau te gaan zitten en na te denken. En heel eerlijk, ik keek met mijn vorig bedrijf aan tegen een financiële kater en een nakende faling. Hoe erg dat ook was, ik besefte dat iedereen met de rug tegen dezelfde muur stond. Ik nam verplicht afstand van de situatie, dacht na over waar ik naartoe wou en ‘the rest is history’.”

“De belangrijkste les uit de voorbije 12 maanden is misschien wel dat als je een stap terug moet zetten en even stilstaat bij wie je bent en waar je goed in bent, je vertrouwen tankt om een stap vooruit te zetten. De lockdown gaf me het vertrouwen om een schaalbare business uit te bouwen”