Max Dugardyn (31) is managing partner en digital evolution strategist bij Humain, een Antwerpse start-up die organisaties coacht in hun digitale evolutie en helpt interne processen te optimaliseren, digitaliseren en automatiseren met behulp van low code & AI technologie. Voor de technische expertise valt het voornamelijk terug op de RoboRana Groep, waartoe Humain behoort. “Ik zoek voortdurend naar een balans tussen dingen die ik wil en dingen die ik moet doen”, aldus Dugardyn.

Wat is jouw belangrijkste eigenschap als ondernemer?

“Mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Dat gaat heel breed: ik voel me verantwoordelijk voor wie bij Humain werkt en voor onze klanten. Ik voel me ook extra verantwoordelijk voor onze investeerders: zij hebben uiteindelijk echt geïnvesteerd in Humain en mij deze verantwoordelijkheid gegeven. Vanuit dat gevoel wil ik een hoge kwaliteit leveren.”

“Zonder dat verantwoordelijkheidsgevoel zou ik geen ondernemer kunnen zijn. Soms is dat ook een hindernis, want daardoor heb ik moeite om dingen los te laten en door anderen te laten uitvoeren. Dat zorgt voor extra druk.”

Wat is jouw idee van werkgeluk?

“Dat gaat voor mij over zaken willen bereiken. Als ik ga slapen, wil ik de volgende dag dingen willen doen, en niet moeten doen. Natuurlijk zijn er altijd minder leuke dingen die je moet doen. Ik word nog steeds niet warm van het controleren van timesheets en het uitsturen van facturen. Dat hoort nu eenmaal bij het managen van een organisatie en vormt op zich geen probleem. Maar als die ‘wil’ er nooit tussen zit, dan geloof ik niet dat je gelukkig bent op je werk.”

“Ik heb dat zelf lange tijd anders ervaren. Wekenlang werkte ik aan zaken die ik moest doen. Sinds ik met Humain bezig ben, is dat beter in balans. Die balans bewaren lukt niet altijd even goed, moet ik eerlijk toegeven. Je moet eigenlijk op voorhand al je workload bepalen en op bepaalde dingen neen zeggen. Anders slaat de slinger sowieso door naar meer ‘moeten’ en minder ‘willen’.”

Wat is je huidige gemoedstoestand?

“Ik voel me net iets minder opgewekt dan gewoonlijk. Ik zit met een inherente twijfel waar ik soms mee kamp. Dat heeft een aantal oorzaken. We hebben bij Humain afscheid moeten nemen van een aantal mensen. Dat is niet leuk: ik wil investeren in mensen, maar moet vaststellen dat de samenwerking niet vlot verloopt. Dan voel ik mij schuldig, en het voelt alsof je als organisatie een stap terug zet. Ik sta nog steeds achter de beslissing, maar het veroorzaakt wel wat twijfel.”

“Een andere bron van twijfel is het start-up karakter van Humain. We zijn met minder dan tien medewerkers. Ik steek heel veel tijd en energie in het operationele luik, waardoor ik soms het gevoel heb dat ik niet genoeg met het team kan bezig zijn. Langetermijnplannen maken is daardoor moeilijk, iets wat me ook buiten de uren bezig houdt. Daardoor slaap ik iets minder goed. Ik wil daarom een nieuwe vibe vinden met nieuwe mensen die bij ons starten. Daar wil ik zelf een actieve rol in opnemen: samen dingen doen als team en opnieuw voorwaarts kijken.”

Welke kleine alledaagse gebeurtenis kan jou blij maken?

“Een schouderklopje krijgen of uitdelen, het liefst over iets concreet zodat het niet ongemotiveerd of gemaakt overkomt. Oprechte appreciatie vind ik heel belangrijk. Ik merk dat ik daar zelf ook heel hard van opfleur. En als ik zelf kan samenwerken met mensen waar ik heel tevreden over ben, spreek ik die appreciatie ook uit. Ik heb het gevoel dat we dat allemaal meer kunnen gebruiken, zowel professioneel als privé. Maar we doen het te weinig. Als samenleving, bedoel ik dan.”

“Uiteindelijk gaat dat over bevestiging. Ik denk dat iedereen dat wel nodig heeft in het leven. Als je bevestigd wordt in iets, dan ga je dat automatisch nog liever doen. Dat draagt ook bij tot bedrijfsgeluk. Iets waar ik heel gelukkig van word in mijn werk, is het delen van die appreciatie met medewerkers die impact hebben op Humain.”

Voor welk type fout heb je het meeste tolerantie?

“Ongeacht het type fout, is het voor mij belangrijk dat de persoon die de fout maakt daar zelf over communiceert met de juiste persoon. Als ik zoiets via-via verneem, ligt dat veel gevoeliger. Dan kan ik moeilijk inschatten of die persoon de fout beseft of dat het een poging was om de vergissing het onder de mat te vegen. Je mag gerust fouten maken zolang je dat zelf inziet, benoemt, een oplossing zoekt en er proactief aan wil werken.”

Wat heb je geleerd uit je moeilijkste momenten?

“Vooraleer er moeilijke momenten zijn, moet je beslissingen met het volle bewustzijn nemen. De tijd nemen, alle opties overwegen en de knoop doorhakken. Als er dan een moeilijk moment aankomt - vaak door het nemen van bepaalde beslissingen - moet je jezelf niet schuldig voelen over het feit dat je overhaast gehandeld hebt. Als je dat niet doet, dreig je in een vicieuze cirkel te belanden.”

“Ik gebruik daarom momenten waarbij ik onderweg ben met de auto om te reflecteren. Soms ga ik ook lopen. Ik merk dat wanneer je regelmatig loopt, je op een andere manier naar dingen kijkt. Dat heb ik vooral tijdens een mindere privé-periode gemerkt. Dat zal dan wel de zogenaamde runner’s high zijn. Dat lopen doe ik vooral wanneer ik met meer twijfels kamp.”

Waarvoor mogen we je steeds wakker maken?

“Voor een wedstrijdje voetbal. Ik moet wel weer eerst wat gaan lopen om aan mijn conditie te werken. Iedere zaterdag speel ik amateurvoetbal met vrienden. Tijdens en na de match vind ik dat heerlijk. Voor mij blijft dat één van de hoogtepunten van de week, dat is echt iets waar ik naar uit kijk.”

“Ik doe dat zo ontzettend graag omdat het een combinatie is van sport en spel. Je maakt deel uit van een team. En ik ben er gelukkig ook redelijk goed in (lacht). Bij RoboRana hebben we ook een voetbalmoment, met die collega’s spelen we op maandag in de zaal. Maar ik moet toegeven, buiten voetballen vind ik nog nét iets leuker.”